با اینکه ۷ دوره است که نماینده مردم است، اما هنوز هم خانه ای کوچک با فرش های قدیمی و خشن دارد. نه تنها از دستمزد های کلان خبری نیست، بلکه بسیاری از مواقع از جیب خود برای مردم مایه می گذارد... انگار با همه فرق دارد! حتی در زمان های مرخصی هم برای حل مشکلات مردم فعالیت میکند. بدون هیچ تشریفاتی در مساجد و محافل عمومی حاضر شده، ساعت ها درکنار مردم به درد و دل های آنها گوش می دهد.
حکایت عجیبی است داستان فعالیت های برخی نمایندگان، در روزگاری که برخی در پی تصویب قانون های منفعت طلبانه برای سود خود یا آقازادگانشان هستند; اما اینها به معنای دقیق کلمه "خادم" مردم هستند و این خدمت باعث عزیز شدن انها در بین مردم شده، بطوریکه به کس دیگری اعتماد نکرده، رأی نمی دهند.
ای کاش برخی نمایندگان مثل همکارانشان بجای عمل کردن به قول هایشان، به وظایفشان پایبند بودند... بجای رأی ممتنع دادن، با تحقیق و پرس و جو دلسوزانه موافقت یا مخالفت خود را اعلام می کردند و بی تفاوت از کنار مصوبات رد نمی شدند. ای کاش فارغ از حزب گرایی، عملکرد مسئولین را ارزیابی میکردند و واقع بینانه به آنها تذکر داده یا استیضاح می کردند و یا برعکس از عملکرد خوب آنها تقدیر می شد...
اما چشم امید همه به این انتحابات است تا افرادی وارد شوند که بی چشم داشت و توقعی برای ارتقای نظام اسلامی ایران کارکنند و با مصوباتشان خاری در چشم دشمنان داخلی و خارجی باشند.
